Mount Cook - Akaroa

De omgeving van Mount Cook is indrukwekkend. Er is maar 1 mount die Cook heet maar hij is omringd door een enorm gebergte met besneeuwde toppen en daartussen zitten wij. En nog een aantal mensen natuurlijk, want hoewel het geen dorp is staan er behoorlijk wat hotels en vakantiewoningen hier. En dan zijn er de dagjes mensen nog. En de bussen die vrachtladingen Aziaten uitbraken. En oom Martin is er ook. Heel leuk om hem hier te ontmoeten. We bleken elkaar zeker 20 jaar niet gezien te hebben. We hebben met z'n drieën een mooie trail gelopen en hadden tijd genoeg om de familie door te spreken. Het was een hele leuke dag.

De volgende dag alweer door naar de volgende bestemming, Akaroa. Een klein plaatstje helemaal in het meest oostelijke puntje van het Zuider eiland. De langste route de we hebben en daarom vroeg op pad. Meteen de grilligheid van het weer hier meegemaakt. We gingen weg met regen en een graad of 10 (ohh, toch zo weer geboft dat we de dag ervoor prima weer hadden) maar zodra we die berg waren afgedaald werd het droog en zonnig en gedurende de reis van ongeveer 300 km hebben we het 31 graden zien worden. Onderweg een kerkje bezocht dat volledig omringd is met lupine. Het was de juiste tijd en ze stonden volledig in bloei, prachtig. En we hadden een meet en greet in Geraldine met Martin, zijn vrouw Judy en dochter Demi (sorry, if I spell your name wrong) superleuk om hen ook even te ontmoeten! Na de NZ hugs en de Nederlandse 3 zoenen en het krijgen van een enorme dennenappel als souvenir (ik hoop dat de douane niet moeilijk doet) gingen we weer verder. De wegen aan deze kant van het land zijn een stuk drukker en het is hier veel droger en dus ook minder groen. We hoorden dat sommige NZ bezoekers de westkust overslaan omdat het daar veel regent. Dat klopt, maar wij vonden het daar veel mooier en hoe erg is regen helemaal 😉

Akaroa blijken ze net na en hele grote vulkaan in een prachtige baai te hebben neergelegd. Dat hield in dat we laatste 30 kilometer omhoog moesten kruipen en daana weer naar beneden slalommen.  Alsof je daar op zit te wachten na uren rijden. Maar goed, het uitzicht was geweldig natuurlijk en het blijkt hier ook nog eens best warm te zijn. Met een behoorlijke wind en zonkracht 10! goed insmeren dus. 

Het is een klein plaatsje met Franse invloeden en dat is te zien aan de huisjes en ook de straatnamen. Zo zitten wij aan de Rue de Jolie. Hier hebben we een boottocht gedaan en hebben nog dolfijnen gezien. En een stukkie gelopen natuurlijk. Dat was zo ongeveer de laatste keer. 

Morgen nog 1 dagje naar Christchurch en dan zit het er op. En dat is prima. Het is mooi geweest. Letterlijk 😊